China: De machinisten van Guiyang vechten terug

Bron: chuangcn.org[i].

Het begon allemaal met de hervorming van het werkgelegenheidssysteem van het SOE (staatsbedrijf) in de jaren 1980. Vanaf november 1986 heeft de Staatsraad vier versies uitgebracht van de “Voorlopige verordeningen betreffende het inhuren van werknemers in staatsbedrijven”. In april 1988 werd dit geformaliseerd in een wet die staatsbedrijven autonomie toestaat bij het inhuren en ontslaan van werknemers.

’Socialistische’ gymnastiek door spoorwegpersoneel

In 1990 begint de Guiyang Reizigerslijn van het Chengdu Spoorwegbureau – dat op dat moment een ‘filiaal’ is van de Guiyang Spoorwegen – geleidelijk aan met het inhuren van zo’n 530 kinderen van de werknemers van het Bureau om te werken als medewerkers bij de spoorwegen. In 1992 werd de naam veranderd in “Guiyang Spoorwegen Toerisme-trein Groep”. Volgens een werknemer werd op dat moment door “onze superieuren beloofd dat ieder van ons als medewerker formeel werknemer zou worden, en dat dan middelen zouden worden vrijgemaakt om huisvesting voor ons te bouwen. Directeur Teng XX van het Bureau zei op een vergadering dat onze beloning gelijk zou zijn aan die van de formele werknemers in het kader van het SOE-systeem (staatsbedrijf) zou zijn.”

In het begin van 1995 gaf het Spoorwegbureau van de Chengdu Spoorweg na een periode van vijf jaar een ”Certificaat van de tewerkstelling als een spoorwegwerknemer” aan alle medewerkers van de Tourisme Group. Dit benoemde hen tot ‘tijdelijke werknemers”, met een andere betalingsregeling dan de ”vaste werknemers”: ze hadden geen op positie gebaseerde salarissen, en hun bonussen bedroegen de helft van die van vaste medewerkers.

Werknemers protesteren bij de ingang van de Guiyang Reizigerslijn

In 2002 ondertekenden de werknemers eenjarige contracten, en in augustus werden zij samengevoegd met de Guiyang Reizigers Lijn. Het volgende jaar, nadat de contracten waren verlopen, werden ze niet beëindigd, noch vernieuwd. Volgens de wet op het moment, werd dit “beschouwd als een verlenging van de arbeidsovereenkomst.” De medewerkers waren van de Toerisme Groep werkten al 11 jaar, zodat zij voldeden aan de vereisten voor vaste arbeidscontracten.

Maar toen de werknemers dit voorstelden, begon de Lijn spelletjes met hen te spelen. Om ze te sussen, verleende de Commissie in oktober 2003 een arbeidscontract als Spoorwegwerknemer aan elk van hen, met een vervaldatum van 2005, met de uitleg dat de vergunning “gelijk is aan het vernieuwen van de arbeidsovereenkomst.” De medewerkers namen dit op hun woord.

In november 2004 heeft de Lijn in het geheim een “uitzendovereenkomst” met een uitzendbureau ondertekend, dat slechts 5 maanden geleden was opgericht. Degenen die “uitgezonden” zouden worden waren diezelfde rond de 530 eerder aangenomen werknemers. Zij werden in groepen naar opleidingslokalen gestuurd voor de ”vernieuwing van hun arbeidsovereenkomsten,” maar in werkelijkheid ondertekenden zij de contracten met het uitzendbureau.

Van deze medewerkers doorzagen er 28 dit bedrog en zij weigerden te ondertekenen, en werden vervolgens onwettig ontslagen door de Lijn.

Eind december werden de resterende 500 werknemers gedwongen om de contracten te tekenen, waardoor zij de eerste groep van “werknemers” voor dit uitzendbureau werden. De Lijn stuurde mensen om hen op te sluiten, hen niet te laten vertrekken als ze niet te ondertekenen. Er werden meer mensen gestuurd om de orde te handhaven dan de betreffende groep werknemers.

Protesterende vrouwelijke werknemers worden geslagen

Daarna zetten de werknemers weer de lange weg voort ter verdediging van hun rechten door het indienen van klachten bij hun vakbond, verbonden aan de Communistische Partij, de provinciale federatie van vakbonden, [en diverse andere overheidsinstellingen tot op het centrale niveau van] de afdeling voor Arbeid en Sociale Zaken van het van Ministerie Spoorwegen in Peking.

In het begin van 2015, verzochten zij om arbeidsarbitrage, en eisten het volgende van de Guiyang Reizigerslijn:

1. Betaal de werknemers voor de afgelopen 10 jaar van onbetaald-positie gebaseerde salarissen, enz.
2. Betaal ze dubbel salaris wegens het niet aanbieden van vaste arbeidscontracten, ondanks het voldoen aan de voorwaarden sinds juli 2007.
3. Vernietiging van de contracten met het uitzendbureau en het aangaan van vaste arbeidscontracten [rechtstreeks bij de Guiyang Reizigerslijn].
4. Te betalen 10.000 yuan per werknemer in compensatie voor psychische schade.

De Gemeentelijke arbitragecommissie voor arbeidsconflicten heeft nagelaten om actie te ondernemen. Na ontvangst van de aanvraag, pleegden ze formeel arbitrage op een hoorzitting, en na een half jaar rommelen, kwamen ze uiteindelijk tot een vonnis waarin de wet werd opgerekt in het voordeel van de Guiyang Reizigers Lijn.

Op 12 april doen de werknemers een beroep op de arrondissementsrechtbank. Laten we hen veel succes wensen!

-.-

Kanttekeningen van Arbeidersstemmen

1. China maakt geen uitzondering op de verdeling binnen alle landen van de arbeidersklasse in een steeds kleiner wordende laag van ‘vaste’ werknemers met een betere werkgelegenheidspositie en betere arbeidsvoorwaarden, en een laag van allerlei groepen van werknemers met allerlei soorten van ‘tijdelijke’ arbeidscontracten.
2. De door de staat erkende vakbeweging, in China nauw verbonden aan de ‘communistische’ partij, komt net als in andere landen niet op voor de belangen van de arbeiders, maar voor die van de staat, waarvan ze deel uitmaakt.
3. Zelfstandige organisatie van de arbeiders in China in algemene vergaderingen en gekozen en voortdurend herkiesbare strijdcomités, wordt belemmerd door de openlijk in de staat ingepaste vakbeweging.
4. Permanente organisaties, van welke naam ook, die zeggen op te komen voor werknemersbelangen en die alternatieve, of ‘vrije’, enzovoorts vakbonden willen oprichten, vervullen dezelfde rol als de ‘erkende’ vakbeweging.
5. Deze laatste organisaties genieten enige geloofwaardigheid bij de arbeiders omdat ook deze organisaties regelmatig slachtoffer zijn de repressie van de staat.
6. De staatsrepressie van alternatieve, of ‘vrije’ vakbonden is meer gericht op het binnen de perken van de ‘wettelijkheid’ houden van deze organisaties, dan hun totale vernietiging.
7. Werkelijk zelfstandige organisaties van arbeiders in algemene vergaderingen en gekozen en voortdurend herkiesbare strijdcomités, worden daarentegen wel vernietigd door de staat zodra de krachtsverhouding tussen de klassen dat mogelijk maakt. Het zijn daarom tijdelijke organisaties, beperkt tot periodes van mobilisatie van arbeiders in strijd.
8. Pas wanneer brede arbeidersmassa’s langere tijd zelfstandige strijd voeren, zijn zij in staat de repressie van de staat te trotseren, en begint een revolutionaire periode van dubbele macht van enerzijds de opkomende macht van arbeidersraden en anderzijds de staat.

Zie ook Massa-organisatie en minderheidsorganisatie.

[i] geplaatst door Chuang op 15 juni 2016 als “Guiyang’s Casualized Conductors Fight Back”

Dit is het vierde deel in een reeks vertalingen uit Dispatch, de nieuwsbrief van de onafhankelijke arbeidersbeweging Railroaders. Voor achtergrondinformatie zie ‘Prologue’ van uitgave nr. 1, “Verhalen van de rechten ter verdediging van werknemers” en “Vaarwel, directeur!” Hieronder een vertaling van een anoniem stuk genaamd “The Rights-Defense Experience van Outsourced Train Attendants op de Guiyang Passenger Line” van aflevering nr. 1 (juni 2015).

Aan het het nao-blog op libcom.org hebben we eerder belangrijke informatie over arbeidersstrijd in China ontleend. Op Lib.com staat dit blog op ‘non-actief’ met volgende mededeling:

“Misschien is het al opgevallen: Het nao-blog op libcom.org wordt al een tijdje niet gebruikt of bijgewerkt, om precies te zijn sinds de herfst van 2015. Dat is niet te wijten aan een algemene inactiviteit aan de kant van nao-auteurs, maar vawege laster en trollen tegen één van ons elders op libcom.org. Libcom-beheerders waren tot nu toe niet in staat dit te stoppen of deze zaken voortdurend te verwijderen, en daarom zal het nao-blog “tijdelijk buiten dienst” blijven. Een ander nao-blog zal elders worden geopend, hopelijk binnenkort, en, ondertussen, als je informatie wil krijgen en de debatten over de klassenstrijd in China wil volgen, dan kunt u sites bezoeken zoals chuangcn.org of gongchao.org”.

Een bijdrage van Arbeidersstemmen over China op Libcom.org werd eerder ook al bestookt met een verwarring zaaiende en intimiderende post, die gezien de inhoud waarschijnlijk afkomstig was van de geheime dienst van de Chinese Volksrepubliek. De beheerders van Libcom.org konden deze post gelukkig wel verwijderen. In het geval van de nao-medewerkers was dit gezien de hoeveelheid trol-aanvallen, onbegonnen werk.