Zie voor updates onderaan pagina
Het rommelt weer op Curaçao, bij de raffinaderij Isla, bij vuilnismannen en leraren. De staat heeft geen geld meer, vuilnismannen staken en blokkeren het verkeer met in brand gestoken vuilnis. Leraren staken omdat de scholen niet meer worden schoongemaakt en ook zij leggen het verkeer plat. Dinsdag 5 februari wordt bekend dat de 100 jaar oude raffinaderij niet door de oliemultinational Motiva Enterprises (waarschijnlijk Amerikaans-Saoudisch kapitaal) zal worden overgenomen. Dezelfde avond trekken woedende Isla-arbeiders naar het regeringscentrum Fòrti, waardoor volgens Trouw1 ministers niet meer in of uit kunnen. De volgende ochtend blokkeren grote kraanwagens de hoofdstad Willemstad en voor het gebouw van de Isla-vakbond worden autobanden in brand gestoken. De acties zijn vanzelfsprekend politiek, gericht tegen de staat, die eigenaar is van de zwaar verouderde raffinaderij. Eerder, in 2016, zou Chinees kapitaal de 2,3 miljard dollar investeren die nodig zijn om de Isla op te knappen. Deze investeerder trok zich terug nadat China de kapitaalvlucht aan banden legde. De stakende arbeiders stellen twee eisen. De eerste eis, het vertrek van Clift Christiaan die namens de raffinaderij onderhandelde met overnamepartners. Christiaan zou de raffinaderij willen sluiten. Aan deze eis van zijn afzetting wordt vrijdag tegemoet gekomen. De vakbond beëindigt de staking ondanks het feit dat de tweede eis, opname van vakbondsman Errol Cova in het onderhandelingsteam, niet is aanvaard. Volgens de raffinaderij omdat Cova op de loonlijst zou staan van de huurder en exploitant van de Isla, het Venezolaanse staatsoliebedrijf PDVSA. Premier Rhuggenaath suggereerde zelfs dat het de vakbonden zijn die de Isla willen sluiten. Van Cova is bekend dat hij destijds sympathiseerde met Chavez’ zogenaamde Bolivariaanse revolutie in Venezuela.2 De premier schaamt zich niet om in te spelen op de kleinburgerlijke eiland-mentaliteit, waarin laatst gekomen migranten als ‘vreemdelingen’ worden gewantrouwd en gediscrimineerd; Cova is in Venezuela geboren. Dergelijke beschuldigingen in allerlei richtingen over het bewust laten mislukken van overnameonderhandelingen zijn moeilijk hard te maken of te ontkennen. Ze dienen vooral om de arbeiders te verwarren. De raffinaderij-arbeiders reageren echter nuchter: Venezuela heeft wel elke maand salaris uitbetaald.
CURAÇAO EN ARUBA AFHANKELIJK VAN DRAMA VENEZUELA
Maar eind dit jaar loopt het huurcontract van Venezolaanse exploitant PDVSA af, en nu is duidelijk geworden dat de kans groot is dat de raffinaderij dicht gaat. Al bijna een jaar ligt de productie stil omdat Amerikaanse schuldeisers beslag laten leggen op tankers met ruwe olie uit Venezuela. De problemen in Venezuela raken de proletariërs op Curaçao ook op andere wijze: door de stroom wanhopige mensen die het nabijgelegen Venezuela met bootjes ontsnappen. Ook op Aruba zijn problemen rond de raffinaderij en de vluchtelingenstroom. Het Koninkrijk der Nederlanden waarvan beide eilanden deel uitmaken, is eindverantwoordelijk voor de opvang van vluchtelingen, maar onderneemt niets. Het is verdeel-en-heers tussen de ‘vreemdelingen’ en de autochtone eilandbewoners, die zoals overal in de Caraïben allen familie hebben die van elders komt. Pas wanneer arbeiders zien dat de meeste vluchtelingen – net al zij zelf – niets anders hebben dan hun arbeidskracht om te verkopen, dus dezelfde proletarische belangen hebben tegenover de kapitalisten en hun politieke handlangers, komt er een einde aan de onderlinge verdeeldheid. Dan kan concurrentie plaatsmaken voor eenheid in de strijd. De arbeidersklasse van Curaçao en van Aruba, is – net als die van de andere buurlanden Colombia, Brazilië, Guyana (en wat verder Suriname) – direct betrokken bij het menselijke, economische, politieke drama dat zich in Venezuela afspeelt. Ten opzichte van de verlamming die de arbeidersklasse van Venezuela treft, het volledige gebrek aan enige beweging van arbeiders voor eigen klassebelangen, zijn de stakingen op Curaçao een lichtpuntje in een oceaan van duisternis. Waarom?
Venezuela staat economisch en politiek op instorten. Wanhopige proletariërs worden bij gebrek aan voedsel en medicijnen in beweging gebracht om hun leven te riskeren voor de ene politicus of de andere. Ofwel voor het behoud aan de macht van Maduro en de hogere officierskliek die zich schaamteloos heeft verrijkt. Ofwel voor steun aan de zelfbenoemde president Guaidó, die onder de kleinburgerlijke leuzen van ‘democratie’ en ‘vrijheid’ hoopt dat het middenkader van het leger zich achter hem zal stellen. Daarbij gaat het niet om het behoud van de ‘socialistische verworvenheden’ van het Chavisme, dat wil zeggen van de kruimels van de welvaart die door de arbeiders is geproduceerd, die de armen zijn toegeworpen in ruil voor politieke steun aan Chavez en Maduro. Nu de olieprijzen op de wereldmarkt zijn gedaald is er gebrek aan voedsel, benzine, medicijnen. We zien dus in Venezuela het falen van het kapitalisme. Guaidó zal aan de andere kant geen herstel van het kapitalisme brengen, want het was altijd aanwezig, net als de invloed van het imperialisme.
VENEZUELA DREIGT EEN NIEUW SYRIË TE WORDEN
Venezuela is net zo imperialistisch net als elke andere staat en moet zich goedschiks of kwaadschiks voegen in de belangen van de sterkere imperialistische machten. Dat komt nu onder Maduro naar voren in de privatisering van de ‘nationale’ rijkdommen door hun uitverkoop aan Rusland en China. Colombia en Brazilië werpen zich op als regionale imperialistische machten en overwegen om in Venezuela militair te interveniëren. Zelfs de andere kant van de wereld zal in beweging worden gebracht bij een escalatie van de botsing tussen imperialistische belangen in Venezuela, zo begrijpen ook Erdogan van Turkije en ayatollah Khamenei van Iran die als ‘anti-imperialisten’ de Chavisten te hulp schieten. En achter dit gestook van inter-imperialistische oorlog, verborgen achter een ‘burgeroorlog’, komen de Verenigde Staten, China en Rusland tevoorschijn als hoofdrolspelers van een verscheurend wereldwijd conflict, dat deze keer aan Latijns Amerika niet zal voorbijgaan.
Een nieuw Syrië is in de maak, waarbij de proletariërs uitgenodigd worden om deel te nemen in gewapende bendes die voor het ene of andere imperialisme vechten. In deze strijd om de rijkdommen van Venezuela zullen Curaçao en Aruba dienen als vliegvelden voor de luchtmacht, als havens van de marine, als bordelen voor verlof vierende soldaten, misschien als olieraffinaderijen. De arbeiders van Curaçao en Aruba bevinden zich daarmee – net als die in andere landen van de regio – in een wespennest van belangen die niet de hunne zijn. Het proletariaat wacht bij een dergelijke escalatie van imperialistische botsingen slechts meer uitbuiting en onderdrukking. Daarom is nu het op gang komen, uitbreiden en op hoger niveau brengen van arbeidersstrijd voor eigen klassebelangen van het grootste belang voor het afremmen de tendens naar oorlog. Een belangrijke stap daarin is de organisatie in massavergaderingen van stakende arbeiders en van werkloze en gepensioneerde arbeiders, van scholieren en studenten uit de arbeidersklasse, het door deze vergaderingen aanwijzen van vertegenwoordigers op basis van een helder mandaat en onmiddellijke herverkiezing zodra de massa’s dat wensen.
LEVE DE ARBEIDERSRADEN!
GEEN STRIJD VOOR MADURO, NIET VOOR GUALDÓ, ALLEEN VOOR DE ARBEIDERSKLASSE
TEGEN DE INVASIEPLANNEN VAN COLOMBIA EN BRAZILIË,
TEGEN DE BEMOEIENIS VAN DE EUROPESE UNIE, TURKIJE EN IRAN,
TEGEN DE MANIPULATIES VAN DE USA, CHINA EN RUSLAND,
LEVE DE INTERNATIONALE SOLIDARITEIT VAN HET PROLETARIAAT VAN ALLE LANDEN.
De strijd van onze klasse kan alleen deze richting inslaan als ieder die zich herkent in dit programma, contact zoekt met gelijkgezinden in haar of zijn omgeving en wereldwijd. Alleen zo kan een echte voorhoede van de meest heldere en vastbesloten arbeiders ontstaan, en uiteindelijk de Internationale van het wereldproletariaat. Mail ons. Verspreidt deze tekst als PDF: De ISLA.
arbeidersstemmen.nl 12-2-2019
13-2-2019 NRC:
“Curaçao gaat dienstdoen als doorvoerhaven voor humanitaire hulp aan Venezuela. Het Nederlandse kabinet heeft samen met Curaçao besloten in te gaan op een verzoek van de Verenigde Staten en interim-president Juan Guaidó om van het eiland een logistieke hub te maken.”
Onder het voorwendsel van humanitaire hulp, is de deelname van Curaçao aan de oorlog tussen Maduro en Guaidó, tussen Rusland/China/Iran/Turkije enerzijds en de Verenigde Staten/ de EU/Nederland anderzijds begonnen.
NEE TEGEN DE INTER-IMPERIALISTISCHE OORLOG, VOOR DE ARBEIDERSSTRIJD TEGEN ELK IMPERIALISME.
14-2-2019 Trouw:
“Luchthaven Hato op Curaçao wordt een ‘hub’ in de hulp aan de noodlijdende bevolking van buurland Venezuela. De Verenigde Staten en de Venezolaanse oppositieleider Juan Guaidó, die door Nederland is erkend als interim-president, hadden daar om gevraagd. Curaçao ligt enkele tientallen kilometers voor de Venezolaanse kust en beschikt met Hato over de grootste luchthaven van het Caribisch gebied. De start- en landingsbaan is 3410 meter lang en heeft een breedte van 60 meter. Daardoor kunnen ook de grootste vliegtuigen hier landen.
Hato heeft ervaring met luchtbruggen, opgedaan na orkaan Irma in 2017. Bij de luchthaven zijn zowel Nederlandse als Amerikaanse militairen gelegerd, die onder één commando vallen. Zij werken al intensief samen bij de drugsbestrijding. Die samenwerking heeft als voordeel dat mócht het uit de hand lopen in Venezuela, Hato eenvoudig kan worden omgebouwd tot ‘militaire hub’.”
In de berichtgeving – o.a. via caribischnetwerk.ntr.nl – wordt de betrokkenheid van Curaçao voorgesteld als niet-militair. Hoezo? Een door de USA, de EU en Nederland gesteunde interventie zal niet door direct ingrijpen van deze staten gaan, maar ‘by proxy’, via buurlanden. Nadat via Colombia ‘humanitaire hulp’ is aangeboden, nu hetzelfde via Curaçao. Daarbij wordt gehoopt dat het middenkader met het leger van Venezuela de zelfbenoemde president Guaidò zal gaan steunen. Dan barst de ‘burgeroorlog’ uit tussen de fractie Maduro (corrupte legertop, gesteund door Rusland, China, zelfs Iran en Turkije) en de fractie Guaidò (oppositie, USA, EU). Deze burgeroorlog is dus in feite aan beide zijden een oorlog tussen imperialistische grootmachten naar het voorbeeld van de oorlog in Syrië en Irak, waar niet toevallig ook olie in de grond zit. Dat is een oorlog waarbij het grootste deel van de bevolking van de regio niets te winnen en alles te verliezen heeft. Voor de arbeiders op Curaçao (Aruba hetzelfde), met of zonder werk, betekent imperialistische oorlog nog meer ellende en repressie.
15-2-2019 ParadiseFM | Vakbonden bijeen wat betreft humanitaire hulp aan Venezuela
Reactie Fredo Corvo:
Let wel: Nederland bepaalt buitenlandse zaken en defensie van Curaçao. De VS heeft al een basis op Curaçao. Volgens dit artikel in Trouw gebruikt de VS die ‘waarschijnlijk’ al voor militaire doeleinden. Humanitaire hulp is voor de VS slechts een middel om het middenkader van het leger van Venezuela partij te laten kiezen voor Guaidó. Als dat gebeurt verandert Venezuela in een nieuw Syrië, waarbij de VS/de EU (waaronder Nederland) aan de ene kant, en Rusland/China aan de andere kant elkaar bestrijden via bewapende groepen en mogelijk interventies van Colombia en Brazilië. Sommige aasgieren op Curacao hopen net zo te profiteren van deze oorlog als tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het verschil is dat de komende oorlog ook in Zuid-Amerika zal worden uitgevochten, met alle verschrikkingen voor de bevolking.
Imperialistische oorlog betekent ‘arbeidsvrede’, vakbonden worden openlijk deel van de staat, of worden door de staat in de illegaliteit gedreven. Een voorproefje hiervan: De stakingen van raffinaderij-arbeiders en van onderwijspersoneel zijn al beëindigd.
Het is niet in het belang van arbeiders om partij te trekken voor Maduro of bij Guaidó. Alleen de strijd voor arbeidersbelangen, geleid door massavergaderingen van werkenden, werklozen, gepensioneerden, door hen gekozen en onmiddellijk herkiesbare delegaties, oproepen aan arbeiders in de hele regio, kunnen deze oorlog tegenhouden.
16-2-2019 Nieuws.nl | Vakbonden: Curaçao moet neutraal blijven
Reactie Fredo Corvo:
Misschien willen vakbonden en sommige politici dat de staat Curaçao ‘neutraal’ is in het conflict tussen Maduro en Guaidó, uiteindelijk tussen Rusland/China/Iran enerzijds en de VS/de EU (waaronder Nederland) anderzijds. Maar wat betekent dat voor de belangen van de proletariërs, of ze nu werkend, werkloos of gepensioneerd zijn? Ten eerste is vastgelegd dat het Koninkrijk der Nederlanden de buitenlandse en defensiepolitiek van Curaçao bepaalt. ‘Neutraliteit’ is dus in het geval van Curaçao in deze kwestie geheel denkbeeldig. Waar in het verleden sprake was van ‘neutraliteit’ van een staat ten aanzien van een oorlog tussen imperialistische grootmachten, bijvoorbeeld Nederland in de Eerste Wereldoorlog, dan vereisten de imperialistische belangen van het ‘neutrale’ land – met name handel en mobilisatie van het leger – een verscherpte uitbuiting en onderdrukking van de arbeidersklasse. Wat dat betreft is er geen verschil of Curaçao ‘neutraal’ zou zijn, of dat de staat Curaçao deelneemt aan de ‘burgeroorlog’ aan de kant van Guaidó en tegen Maduro, aan de kant van de V.S./de E.U. en tegen Rusland/China/Iran. De bevolking en de arbeidersklasse van Curaçao zal niet alleen komen te lijden onder verscherpte uitbuiting door haar eigen kapitalisten en onderdrukking door haar eigen staat, aan haar zal ‘arbeidsvrede’ worden opgelegd, vakbonden die arbeidersstrijd blijven steunen zullen in de illegaliteit worden gedreven. Het ergste is niet zozeer de ‘maatregelen’ van Venezuela, maar de stappen die de marine en de luchtmacht van Iran, Rusland en/of China tegen Curaçao zullen nemen als het conflict in Venezuela uit de hand loopt in een oorlog tussen imperialistische machten.
Het is om al deze redenen niet door het steunen van een onmogelijke ‘neutraliteit’ van haar eigen staat en kapitalisten, dat de arbeidersklasse zich kan verweren tegen de gevolgen van de oorlog. Dat kan alleen door het voeren van de klasse-oorlog van de arbeidersklasse tegen haar eigen uitbuiters en onderdrukkers, of die nu Maduro heten, of Guaidó, Putin, Xi en Khamenei, of Trump, Rutte, of …. vul maar in.
18-2-2019 Opinie | Rommelt het Koninkrijk een oorlog in?
Reactie Fredo Corvo:
Een militaire invasie van Venezuela door de VS is op dit moment zeer onwaarschijnlijk. Maar voor de toekomst, bij een escalatie van het conflict niet uitgesloten. De VS wil via het aanbieden van ‘humanitaire’ hulp het middenkader van het leger aan de kant van Guaidó brengen. Dat is het begin van een ‘burgeroorlog’ tegen de legertop die zich verstopt achter Maduro. De proletariërs mogen dan elkaar afslachten voor de belangen achter Guaidó (de VS, de EU) of de belangen achter Maduro (Rusland en China). Een invasie vanuit Bolivia en/of Brazilië is dan waarschijnlijk. Nu heeft ook Curacao – het Koninkrijk openlijk, haar regering tegenstribbelend – zich geschaard onder de staten van waaruit de grootmachten, in dit geval de VS, in Venezuela willen opereren. Dat is een scenario zoals de oorlogen in Syrië en Irak. Venezuela herbergt de grootse oliereserves ter wereld en de VS zijn de grootste afnemer. Aan de andere kant hebben Rusland en China (14 miljard! HERSTEL: 70 miljard) zwaar geïnvesteerd in hun bondgenoot Maduro. De arbeiders en proletariërs in de regio hebben er geen enkel belang bij om partij te kiezen voor de ene of de andere kant in deze smerige oorlog tussen imperialistische grotere en kleinere machten. Ze hebben geen belang om als kanonnenvoer te dienen. Ze hebben geen belang bij de verhoogde uitbuiting en onderdrukking die de oorlog met zich meebrengt, ook al wordt hen dit als ‘arbeidsvrede’ aangepraat. Nu afzien van arbeidersstrijd, betekent straks grotere offers aanvaarden.
Noten
1 Trouw 9 en 11 februari 2019. Zie voor dagelijks nieuws Knipselkrant Curacao.
2 Zie Arbeidersstemmen Curaçao: de algemene staking van 15 september 2016, een herhaling van Trinta di Mei?
Meer lezen
Nuevo Curso:
- Ayuda humanitaria… para la guerra,
Humanitarian Aid… for War - ¿En qué acabará la crisis venezolana?,
How will the Venezuelan crisis end?
International Communist Tendency:
International Communist Party:
Arbeidersstemmen:
- Basisteksten marxisme – radencommunisme / De bovenbouw / Nationalisme en proletarisch internationalisme
arbeidersstemmen 