Van een kameraad kreeg ik de volgende informatie.
In aansluiting op zijn tekst stel ik solidariteitsacties voor.
Werknemers in de regio Amoer hebben het kantoor van een bedrijf dat een gasverwerkingsinstallatie voor Gazprom bouwt, vernield. Enkele tientallen bouwers braken in het kantoor van “Renaissance Heavy industries”, een aannemer die betrokken is bij de bouw van de Amoer gasverwerkingsfabriek. Ook werd bekend dat arbeiders de winkel bezetten en een deel van de producten meenamen. Dit heeft te maken met het feit dat tijdens de quarantaine de voedselprijzen met een factor 2 stegen, terwijl de arbeiders niet langer het volledige loon ontvingen.
Dit is niet langer een strijd tegen standbeelden (zoals in de VS) of tegen andere voorbeelden van burgerlijke lelijkheid, maar een echt proletarisch oproer. De meeste arbeiders zijn migranten, Oezbeken en Kirgiziërs. Onder de arbeiders bevinden zich echter ook Turken en Filippino’s. Tegelijkertijd is het bedrijf Renaissance dat het werk aan deze bouwwerken in het Russische dorp organiseert een Turks bedrijf. Dit is een klassenstrijd van het tijdperk van de globalisering.
Arbeiders die op het bouwterrein wonen worden systematisch bedrogen.
De werkgever werft de meeste werknemers voor een maand aan, daarna worden ze onder verschillende voorwendselen ontslagen, zonder hun loon te betalen, en vervolgens werven werkgevers nieuwe werknemers aan. Degenen die geluk hebben, blijven werken, maar worden ook af en toe het slachtoffer van bedrog. Dit gebeurde met de deelnemers aan de rellen, die gedurende 2 maanden een deel van hun loon niet kregen uitbetaald.
Het maandsalaris van de arbeiders is 600 dollar. Werknemers leven in slechte omstandigheden – 8 mensen per 20 vierkante meter. Hun werkdag is 11 uur. Ze werken 1 weekend in 2 weken. Als je door ziekte 1 dag niet komt werken, houden de bazen het bedrag gelijk aan het salaris voor 2 werkdagen in! Transportkosten worden niet betaald. Er zijn geen vakanties. Het eten in de kantine van de fabriek is van smerige kwaliteit. Tegelijkertijd houden de bazen geld af van het loon van de arbeiders voor dit voedsel. Al met al schendingen van de verplichtingen die de bazen eerder op zich hebben genomen.
Onder de arbeiders zijn er veel gevallen van coronavirus. De levensomstandigheden dragen bij aan de besmetting. Als gevolg van de quarantaine zijn de prijzen in de winkel met 2 tot 3 keer hoger geworden. Deze laatste omstandigheid heeft de arbeiders ertoe aangezet de winkel te bezetten en de producten in beslag te nemen.
De arbeiders namen een deel van de gebouwen in het dorp in en namen voedsel mee uit een winkel. Ze worden tegengewerkt door de oproerpolitie. Een diplomaat uit Oezbekistan ging erheen. We hebben het over een oproer van 1000 arbeiders. De revolte gaat door. De Russische gouverneur beloofde de arbeiders hun geld uit te betalen. Maar dat is nog niet gebeurd. Het dorp, dat door de arbeiders is overgenomen, is omringd door politie, oproerpolitie en het Russische leger, met inbegrip van pantservoertuigen. De regering heeft strafzaken tegen de arbeiders geopend.
De arbeiders overleggen waarschijnlijk met elkaar over wat ze verder zullen doen, maar ze hebben geen georganiseerde revolutionaire proletarische structuur in het leven geroepen (reguliere vergaderingen en een gekozen arbeidersraad van het bedrijf, waarvan de afgevaardigden te allen tijde vervangen kunnen worden). De werknemers hebben ook geen burgerlijke reformistische structuur (zoals elke vakbond) die bedoeld is om conflicten in te kaderen binnen het domein van maatregelen van het rechtssysteem (uitnodigen en aanwerven van advocaten, onderhandelen met de werkgever, aantrekken van de media, …). Dit is dus deels de reden waarom de situatie onzeker is.
Vandaag kregen we berichten dat de politie het grondgebied waar de werknemers zich bevonden, is binnengedrongen en 11 personen heeft gearresteerd. Deze mensen kunnen in de gevangenis belanden.
(21-07-2020)
P.S.
Misschien moet ik er nog iets belangrijks aan toevoegen over de staking in de Amoer regio. Er zijn werknemers van twee etnische groepen – Kirgizië en Oezbekistan. Hun gezamenlijke strijd is van uitzonderlijk belang. Het is een feit dat er voortdurend conflicten en bloedige etnische zuiveringen uitbreken tussen deze etnisch-turksprekende groepen. De confrontatie tussen de nomadische herders en de boeren is wellicht eeuwenlang geleden begonnen. Dit conflict wordt momenteel door verschillende burgerlijke groepen gebruikt en aangewakkerd. Dit gebeurt vaak en tijdens het bloedbad in de Osh-regio in Kirgizië werden tientallen Oezbeken gedood en minstens 100.000 mensen gedwongen te vluchten. Daarom is het feit dat de arbeiders van deze twee etnische groepen lijken te hebben kunnen samenwerken van grote betekenis.
(22-7-2020)
—- Tot zover de informatie uit Rusland —-
Oproep tot solidariteit
Ik geloof niet dat solidariteit betekent een petitie aan regeringen of vakbonden, of het demonstreren voor ambassades.
Solidariteit moet de arbeiders ertoe aanzetten zich in de strijd in Rusland te herkennen als hun eigen strijd:
- tegen de gevolgen van de kapitalistische crisis,
- tegen de klasse-effecten van COVID,
- tegen de gevolgen van de imperialistische oorlog,
- tegen alle pogingen om arbeiders te verdelen naar natie, taal, kleur of religie.
De beste solidariteit is de strijd van de arbeiders tegen dezelfde vijand, het wereldkapitalisme.
Laten we ons ontdoen van degenen die onze strijd saboteren: de staatsvakbonden en de parlementaire partijen.
Arbeiders, we kunnen alleen vertrouwen op onze klassenorganisaties:
algemene arbeidersvergaderingen en gekozen en herroepbare comités.
arbeidersstemmen 