De gruwelijke fascistische moord op een antiracistische demonstrante in Charlottesville heeft ook in Nederland geleid tot veel verontwaardiging. Maar in hoeverre zijn de beeldenstorm en de antifascistische straatgevechten die delen van burgerlijk-links ook in Nederland op gang willen brengen, werkelijk een antwoord op de toenemende repressie?
Onderstaand artikel geeft enkele achtergronden van de opkomst van ultrarechts in de Verenigde Staten.
In Charlottesville, Virginia, [V.S.], werd de 32-jarige anti-racistische Heather Heyer tijdens een anti-fascistisch protest op 12 augustus met een auto overreden. Deze moord door een witte supremacist was aanleiding tot een woedende stroom van democratische retoriek van de kant van dezelfde politieke krachten die dit politieke geweld tientallen jaren lang hebben aangemoedigd. Voorafgaand aan de protesten stonden de lokale autoriteiten toe dat neo-nazi-milities de plaats overnamen waar de mars in Charlottesville zich zou afspelen. Het protest tegen de verwijdering van een standbeeld van de generaal van de Confederatie [van Zuidelijke Staten in de Amerikaanse Burgeroorlog] Robert E. Lee had de woede gewekt van de nationalisten die pas kwamen opdagen nadat de milities tijdelijk de controle [over Charlottesville] hadden overgenomen. Elementen binnen de Republikeinse Partij moedigden al jaren moord door aanrijding met auto’s aan als een wapen dat gebruikt wordt tegen linkse demonstranten. Deze automoorden kwamen vooral voor in de nasleep van een lange reeks van moorden op Afro-Amerikaanse mannen door politie die volop in de publiciteit werden gebracht en die leidden tot massale protesten die uitliepen op systematische onderdrukking daarvan door de staat. Deze automoorden zijn het antwoord van de staat op de populaire eis die naar voren kwam in de leuze “handen omhoog, niet schieten”. De reactie van de staat kwam het meest duidelijk naar voren in het totaal neerslaan van de rellen in Ferguson, Missouri , door de staat. Sinds deze protesten blijft het aantal moorden door de politie toenemen. Het antwoord van de heersende klasse is duidelijk. In dit opzicht hebben oproepen om bestuurders van auto’s toe te staan om protesterenden op de weg aan te rijden, er toe geleid dat juridische maatregelen worden besproken door de wetgevers van verschillende staten (1). De achterliggende kwestie is een afleiding van de concrete en praktische behoeften van de arbeidersklasse.
De Democratische Partij heeft zichzelf tot taak gesteld om standbeelden van de militaire officieren van de Confederatie te verwijderen. Deze monumenten werden tijdens de Jim Crow periode (2) opgericht en hebben jarenlang door de Democratische Partij geregeerde steden opgeluisterd. De Amerikaanse bourgeoisie schreef het bloedige toneelstuk dat zich afspeelde op de straten van Charlotsville. De protesten werden omgeven met een door lijkbleek geënsceneerde stralenkrans. Het is gemakkelijk om de aantallen te overschatten van degenen die werd aangetrokken door de neo-fascisten, aangezien zij volop in de schijnwerpers van de aandacht van de pers staan, en de tegendemonstranten in feite hun zaak voor het voetlicht brengen.
Naast Jim Crow zelf, waren de monumenten voor de Confederatie een vorm van beeldende propaganda met het doel om racistisch sociaal geweld te verheerlijken waarvan de diepere oorzaken economisch van aard zijn, en gebonden aan de noodzaak om een Afro-Amerikaanse arbeidskracht te beheersen, en om sociale segregatie en isolement van andere arbeiders in stand te houden. De heiligverklaring van het [door het Noorden] veroverde Zuiden was een verschijnsel dat verband houdt met de industrialisering van het land die na de Burgeroorlog versnelde. De meeste van deze monumenten van Confederatie-generaals zijn in het tijdperk van het imperialisme geplaatst, na de Eerste Wereldoorlog. De overheersende ideeën van de bourgeoisie hebben de neiging om ras en natie centraal te stellen. Deze klassieke burgerlijke opvatting wordt aangetroffen onder zowel de rechter- als onder de linkervleugels van het kapitalisme, dat er zijn ideologie aan ontleent.
In de afgelopen maanden en jaren zijn neo-fascistische elementen steeds meer gewelddadig ten opzichte van links geworden. Dit was te zien in Portland, Minneapolis en in vele andere steden. Rechts geweld krijgt een knipoog en een bemoedigend knikje om gewelddaden uit te voeren van dezelfde staat die de anti-fascistische elementen beschermen. Je kan het fascisme niet bestrijden door de burgerlijke democratie te verdedigen. Het fascisme is niets minder dan het ware gezicht van de burgerlijke democratie in periodes van crisis. Met de toename van sociale protesten wordt rechts gemobiliseerd tot de aanval, en krijgt het steeds meer speelruimte, wat uitgelopen is op de gebeurtenissen in Charlottesville. Trump’s eigen politieke tegenstanders in het systeem juichen het triumviraat toe van generaals binnen zijn kabinet, die er nu voor zorgen dat zijn regering niet helemaal ontspoort.
Beide belangrijkste politieke uitdrukkingen van de bourgeoisie hebben dit conflict opzettelijk aangewakkerd. De Republikeinen willen de aandacht afleiden van het circus rond de president en de Democraten willen de aandacht afleiden van het volledige gebrek aan oppositie tegen de huidige regering van politieke reactie aan de spits van de staat. Wat is gebeurd, is dat de bourgeoisie, als een collectief geheel dat in de staat tot uitdrukking komt, de oorspronkelijke Trump-ploeg heeft vervangen door een regeerploeg die meer aanvaardbaar is. Meer aanvaardbaar is een uitbreiding van legerinzet in Afghanistan. Aanvaardbaar is nu het ‘food shaming’ van arme kinderen door ze te verplichten te werken in schoolkantines als voorwaarde voor het ontvangen van een schoollunch. De belangrijkste gebeurtenissen vinden plaats in de centra van de macht. Let niet op de bezuinigingen, of de constante dreiging van meer en meer oorlog. Vergeet dat de VS tenminste nog eens zestien jaar betrokken zullen zijn in oorlog in Afghanistan.
De heersende kringen op de hoogste niveaus van de Amerikaanse regering hebben lange tijd banden onderhouden met neo-nazi-organisaties. Onder de regering Bush is het onderzoek beëindigd van de FBI naar witte supremacistische extremisten (WSE luidt de officiële afkorting door de FBI). In die tijd keerde het Amerikaanse leger haar algemene beleid om, om geen bekende leden van nazi-bendes te werven. Op een gegeven moment stond Bush zelfs toe dat de fascistische groep de “Minutemen” als vrijwilligers langs de grens tussen de VS en Mexico patrouilleerden. De VS hebben lang allerlei neo-nazi-organisaties over de hele wereld gesteund als onderdeel van hun NAVO-‘strategy of tension’. Deze strategie werd intern uitgebreid naar de VS. In de jaren zeventig had de FBI de bestaande Klans zo geïnfiltreerd dat zij de KKK als een schild kon gebruiken waarachter zij haar eigen doeleinden van politieke repressie kon verbergen. De fascisten hebben machtige vrienden in de bourgeoisie. De KKK is al decennia achteruit gegaan, vooral sinds de financiële liquidatie van de ‘United Klans of America’ in 1987. Nu zijn er meer dan tachtig kleinere klan-organisaties. Evenzo zijn de meeste organisaties van het fascistische type klein en worden alom veracht. Het echte verschil met de politie is dat ze publiekelijk demonstreren terwijl de politie en de FBI ze hun gang laten gaan, en de andere kant op kijken als ze mensen aanvallen. De grotere politieke groei vindt links plaats, dat arbeiders niets te bieden heeft. Als gevolg hiervan, is het de functie van links om luidruchtig met fascisten op straat te knokken ter verdediging van de democratie van de kapitalisten.
De fascistische kant van de bourgeoisie was altijd aanwezig, ze werd niet tevoorschijn getoverd door de verkiezing van Trump. Deze krachten zijn al jaren aanwezig geweest om precies dat soort dingen te doen die ze altijd hebben gedaan: mensen vermoorden. Het hele politieke spectrum van de bourgeoisie heeft hen gewoonweg aangemoedigd om daarin een stap verder te gaan. Dit conflict werd door beide partijen aangemoedigd. Anti-fascisten functioneerden als de zondenbokken in het conflict dat opzettelijk gericht is op knokpartijen en moorden. De fascisten hebben vaker plaatsen als Portland, Minneapolis, San Francisco, uitgekozen waar hun aanwezigheid strijd moet uitlokken. Voormalig lid van de Trump-junta Steve Bannon onthulde in een ongebruikelijk interview met het het linkse Amerikaanse ‘Prospect Magazine’ de politieke berekeningen binnen de heersende klassen om deze verdeel-en-heers politiek te handhaven: “De Democraten,” zei hij, “hoe langer zij over identitaire politiek praten, hoe meer ik ze te pakken neem. Ik wil dat ze elke dag over racisme praten. Als links gericht is op ras en identiteit, en we meegaan in economisch nationalisme, kunnen we de Democraten kapot maken.“ (3) Wat wordt bedoeld met het programma van economisch nationalisme? Niets minder dan het nastreven van de agressieve Amerikaanse imperialistische doeleinden, dezelfde handelsoorlogen, dezelfde conflicten, maar dan nog verder tot het uiterste gedreven. Het hele systeem achter deze politieke reactionairen moet worden omvergeworpen, of zij zullen voor altijd een instrument zijn in dienst van de kapitalistische orde. Het huidige conflict binnen de bourgeoisie gaat over de vraag hoe dit het beste kan worden uitgevoerd. Het officiële machtsvertoon van de bourgeoisie moet haar eigen wanhoop verbergen ten aanzien van de kapitalistische crisis die ze niet kan oplossen. De angsten van de heersende klasse weerspiegelen zich in de heersende ideeën en zijn af te lezen van het gezicht van de politieke reactie.
Het is niet genoeg om domweg tegen iets te zijn. Een spektakel dat is bedacht door fracties van de heersende klasse, wordt op straat uitgevoerd. De [arbeiders]klasse wordt gemobiliseerd in dienst van fracties van de bourgeoisie. De beide fracties kunnen bepaalde lagen en kringen om zich heen beheersen, de Democraten en de vakbonden en de linksen die hen volgen, en de Republikeinen hebben hun rafelrand van neo-fascisten. Het is tijd om strijd te voeren voor hetgeen deze reactionairen het meest haten, het communisme. En daarmee bedoelen we niet het staatskapitalistische monster dat de Sovjet-Unie was, maar een waarachtig communisme dat overeenkomst met de oorspronkelijke visie van Marx, waar het principe van toepassing zal zijn “van ieder naar zijn vermogen, naar ieder naar zijn behoefte”.
AS
(1) abcnews.go.com
(2) De Jim Crow Wetten werden in verschillende staten in het Zuiden aangenomen in de late negentiende eeuw. Deze ontnamen zwarte mensen hun wettelijke rechten als burgers en legde de rassenscheiding op. Ze zijn wettelijk opgeheven in 1965, maar hun gevolgen blijven voortbestaan.
(3) Kuttner, Robert. Steve Bannon, Unrepentant. The American Prospect. August 16, 2017.
Maandag 28 augustus 2017
Vertaling van Setup in Charlottesville
Deze analyse vanuit de Italiaanse Communistische Linkerzijde (I.C.T.) verschilt nogal van de ‘links-identitaire’ analyses van internationalisten uit de marxistisch-humanistische hoek (Raya Dunayevskaya), zie Het fascisme verklaart de burgeroorlog in Charlottesville, Virginia.
Ter verduidelijking zijn verwijzingen naar Wikipedia en enkele opmerkingen tussen vierkante haken toegevoegd.
Meer lezen:
arbeidersstemmen 