De compromisloze verdediging van het internationalisme en zijn oude leuze: “De proletariërs hebben geen vaderland!”, is meer dan ooit de sleutel tot de strijd van het proletariaat, een klassengrens tussen het proletariaat en de bourgeoisie.
Tientallen jaren lang hebben veel groepen aan de linkerkant binnen het politieke apparaat van de bourgeoisie – Trotskisten, anarchisten en Maoïsten – er zich op beroepen dat ze verdedigers te zijn van de proletarische zaak en haar strijd tegen het kapitalisme. Terwijl het bloedvergieten tussen Israël en Hamas voortwoedt, heeft hun pseudo-internationalisme eens te meer bewezen niets anders te zijn dan bluf en bedrog! Terwijl de vuurvloed van Tsahal en de grenzeloze wreedheid van Hamas op elkaar neerdalen, leiden al deze Trotskistische standpunten tot hetzelfde resultaat: ze zetten arbeiders onder druk om het ene imperialistische kamp tegen het andere te kiezen. Om het ronduit te zeggen: ze zijn niets anders dan gespuis in het nationalistische moeras!
Trotskisme, nationalisme steeds weer!
Sommige linksen over de hele wereld aarzelden niet om de verachtelijke daden van Hamas te verheerlijken na zijn wrede aanval op 7 oktober. De Franse neo-maoïsten van de Ligue de la Jeunesse Révolutionnaire (LJR) kopten: “De zondvloed van Al Aqsa is een glorieus baken in de nacht die het imperialisme is”. Het toppunt van oorlogszuchtige schande! Hetzelfde geldt voor de Spaanse trotskistische groep El Militant-Izquierda Revolucionaria, die niet aarzelt om triomfantelijk te zwaaien met het “recht op gewapende zelfverdediging” van het Palestijnse volk om zichzelf te feliciteren met de afpersingen van de gangster en moordenaar Hamas! Hetzelfde geldt voor Groot-Brittannië, waar de trotskistische Socialist Workers Party schaamteloos haar strijdkreet lanceerde: “het Palestijnse volk heeft het volste recht om naar eigen goeddunken te reageren op het geweld van de Israëlische staat”.
Maar achter deze kliek van schaamteloze oorlogsstokers hebben andere linkse groepen, in een perfecte verdeling van ideologisch smerig werk, veel slinksere vormen van nationalisme gepromoot.
In andere trotskistische groepen is de taal iets subtieler, maar de logica is hetzelfde: achter hun “resoluut internationalistische” slogans, zoals bijvoorbeeld [in Frankrijk] de Nieuwe Anti-Kapitalistische Partij (NPA) beweert, staat onwankelbaar de verdediging van het ene imperialistische kamp tegen het andere . Ze volharden in hun verrotte nationalisme: “decennialang heeft de NPA (en daarvoor de LCR) verdedigd dat de Palestijnen, net als andere volkeren in de wereld, nationale en democratische rechten hebben, erkend door de VN”.
Deze “rechten” zijn die van de natie en haar staat (democratisch of niet), uitdrukkingen bij uitstek van de dictatuur van de heersende klasse, die het Palestijnse proletariaat, en de bevolking in het algemeen, al meer dan vijftig jaar dwingt om kanonnenvoer te zijn voor haar imperialistische plannen!
Het Palestijnse nationalisme, of het zich nu presenteert als “marxistisch”, “seculier” of “islamitisch”, heeft altijd in dienst gestaan van de imperialistische krachten die aan het werk zijn. Hamas is in feite een kliek aan het hoofd van een staat, een fractie van de Palestijnse bourgeoisie die haar dictatuur uitbuit en oplegt aan de bevolking van Gaza, aan het Palestijnse proletariaat. Het behandelt zijn arbeiders zoals elk ander kapitalistisch regime. Een van de grootste ironieën van deze nachtmerrie is dat Hamas haar bestaan grotendeels te danken heeft aan Israël, dat haar ontwikkeling aanvankelijk aanmoedigde als tegenwicht tegen de PLO.
De verdedigers van barbaarsheid… maar dan democratisch!
Révolution Permanente (RP), een splinterorganisatie van de NPA die de gewoonte heeft banden te ontwikkelen met andere trotskistische groeperingen in Europa, zoals Klasse gegen Klasse in Duitsland, doet weer een uitlating van onthutsend kwade trouw:
“Het avonturisme, de afpersingen en de bloedbaden tegen burgers door Hamas zijn het toppunt van de impasse die het vertegenwoordigt voor de Palestijnse zaak, omdat het geen echt sociaal en democratisch programma draagt […]. En toch heeft Hamas, in tegenstelling tot Daech en Al Qaeda, een populaire basis, ook al maakt het ontbreken van verkiezingen en een democratisch kader […] het onmogelijk om de mate van steun voor Hamas in Gaza en elders in de gebieden precies te meten”.
Wat een schaamteloze hypocrisie om mensen het onaanvaardbare te laten accepteren en de barbaarse slachtingen van Hamas te rechtvaardigen! Volkssteun? Zouden de gruweldaden van Hamas legitiemer zijn als ze door verkiezingen waren goedgekeurd? Was het op basis van zijn “steun van het volk” dat in september 2006, een paar maanden nadat het aan de macht was gekomen, massale stakingen en demonstraties werden georganiseerd om te eisen dat de Hamas-regering enkele maanden onbetaalde salarissen zou uitbetalen?
Een mooie illustratie van democratische misleiding! Onder de dekmantel van een “kritisch” geluid gebruiken de oorlogsstokers van de NPA het “democratische etiket” om de bloedbaden die worden aangericht door de soldaten van een imperialistisch kamp beter te rechtvaardigen.
De schande van trotskistische propaganda kent geen grenzen en gaat vaak de kant op van het ondraaglijke. Maar de wreedheid en gruwelijkheden van dit conflict zijn van dien aard dat ze sommige van deze groepen soms in verlegenheid brengen, waardoor ze zich “distantiëren” van de woorden van hun “kameraden”.
Dergelijke uitingen van radicale verdraaiing zijn bijvoorbeeld te vinden bij een van de meest sluwe van de trotskistische groepen, expert in dubbele taal en uitvluchten, de onnavolgbare Franse trotskistische organisatie Lutte Ouvrière (LO), die onlangs een artikel publiceerde dat zeer kritisch was over de NPA en Révolution Permanente. LO bekritiseert hen voor een overdreven nationalistisch discours dat voorbijgaat aan “de klassegebonden, burgerlijke aard van Hamas, noch aan zijn nationalistische en reactionaire politiek […]. Hamas de ‘belangrijkste organisatie van het Palestijnse verzet’ noemen is taalmisbruik, om niet te zeggen oplichterij”.
Wat krijgen we nou! Dus LO zou de barbaarsheid van alle burgerlijke facties aan de kaak stellen en zijn logica van het verdedigen van “nationale bevrijdingsstrijd” opgeven?… Zeker niet! “Als sommigen van de Palestijnse massa’s Hamas vertrouwen, dan vertrouwt Hamas hen zeker niet […] Hamas handelt en neemt beslissingen buiten de controle van de Palestijnse bevolking en de armsten. Haar methoden zijn er niet op gericht om de opstandelingen in staat te stellen zich bewust te worden van hun kracht, zich te organiseren en politiek te leren bedrijven. De aanval van 7 oktober werd door haar leiderschap buiten alle controle en discussie om gelanceerd”. Het is duidelijk dat de ondemocratische wreedheid van Hamas LO heeft “teleurgesteld”! Niets minder!
Ach, als er vóór 7 oktober maar “democratische discussies” hadden plaatsgevonden om de Hamas-aanval te plannen, dan hadden de gruweldaden misschien een beter toonbaar voorkomen gehad, als we LO mogen geloven. In het rijk van de smerigheid onttroont de “subtiele” Lutte Ouvrière de meest schandelijke trotskistische groepen om haar nationalistische en oorlogszuchtige rommel te verkopen.
Wat betekent het trotskisme voor het proletariaat?
Laten we Révolution Permanente weer aan het woord laten: “In perspectief moeten de mobilisatie tegen de oorlog, de Palestijnse nationale bevrijdingsstrijd en het perspectief van de proletarische revolutie niet gezien worden als gescheiden paden. Integendeel, ze kunnen en moeten elkaar ondersteunen.” Dat is tenminste duidelijk!
Niet alleen moet het Palestijnse proletariaat blijven dienen als kanonnenvoer voor de nationalistische zaak van de bourgeoisie, maar meer in het algemeen moet de proletarische strijd de nationale bevrijdingsstrijd “voeden” en koesteren. Het is lang geleden dat het flinterdunne internationalisme van de trotskisten uit het raam werd gegooid, maar hier nemen ze openlijk hun rol op zich als wervende sergeanten voor de nationale zaak.
Wat de ingewikkelde kronkels van Trotskistische organisaties ook mogen zijn, ze blijven onwrikbare stromannen van de bourgeoisie in haar confrontaties op nationaal terrein.
Sinds de Tweede Wereldoorlog is het trotskisme definitief overgestapt naar het kamp van de bourgeoisie en heeft het geholpen het proletariaat in te schakelen in de oorlog tegen het fascisme. Sindsdien hebben deze burgerlijke groepen de arbeiders over de hele wereld methodisch opgehitst om het ene imperialistische kamp tegen het andere te kiezen. Tijdens de Koude Oorlog bevestigden ze hun onvoorwaardelijke steun aan de USSR en haar zogenaamde “nationale bevrijdingsstrijd” (Cambodja, Vietnam, Cuba…) tegen de VS. Tijdens de oorlog in Irak bepaalden ze dat de “juiste kant”… “de kant van het Irakese volk tegen de Anglo-Amerikaanse agressors” was!
Meer recentelijk hebben verschillende trotskistische groeperingen “Poetins Rusland” in de oorlog in Oekraïne aangeklaagd en het “Oekraïense volk” opgeroepen om zich in de loopgraven te laten afslachten. Andere trotskistische organisaties, zoals LO, trouw aan haar dogma van een Rusland dat niet imperialistisch is, aarzelen niet om Poetin subtiel te steunen, suggererend dat het enige imperialisme dat het aanklagen waard is, dat van de NAVO en Biden is.
Omdat het trotskisme een burgerlijke ideologie is, duwt het de arbeidersklasse onvermijdelijk in de armen van de zogenaamde nationale bevrijdingsstrijd, die in werkelijkheid de verdediging is van het ene imperialistische kamp tegen het andere: het kamp van de “aangevallenen” tegen de “agressors”, het kamp van de democratie tegen het fascisme, het kamp van de “arme landen” tegen de “rijke landen”, voorheen het kamp van het “socialistische vaderland van de Sovjetunie” tegen het westerse imperialisme, enzovoort.
Er is geen oplossing voor het eindeloze bloedvergieten in het Midden-Oosten en over de hele wereld buiten de internationale klassenstrijd en de wereldproletarische revolutie. Alle vormen van nationalisme en alle verdedigers ervan, inclusief de meest radicale, zijn doodsvijanden van de arbeidersklasse en haar revolutionaire perspectief.
Bron
Stopio, Guerre au Proche-Orient: À la logique de mort du capitalisme, le trotskisme répond présent! 18-12-2023
Commentaar van F.C.
Wat de IKS ook bedoelt als ze zegt dat het Trotskisme “definitief is overgelopen naar het burgerlijke kamp” sinds WO2 (haar sekteleider Marc Chirik kwam uit het Trotskisme), het moet worden benadrukt dat Trotsky een fundamentele rol heeft gespeeld in zowel de contrarevolutie in Rusland (bijv. zijn deelname aan het neerslaan van de opstand in Kronstadt) als die in de wereld (het bevorderen van nationalisme in Duitsland, Turkije, China, etc.).
arbeidersstemmen 